© Miles Fischler

dagcentrum De Toren (3)

woensdag 24 februari

Als ik wakker word fluiten de vogels. Dan neem ik de trein, drink koffie en praat met mensen die ik tegenkom. Daarna fiets ik naar de Lokkaardstraat. Daar is een centrum voor mensen met vroegtijdige dementie. Ik bel aan, ga zitten in de kring en praat mee.
Plastic Bertrand verjaart vandaag vertelt Dian. Ze laat een liedje van hem horen: Ça plane pour moi / Ça plane pour moi / Ça plane pour moi, moi, moi, moi, moi, ça plane pour moi.
De directeur van het centrum gaat met pensioen vandaag en binnen een uur gaan we hem gelukwensen. We moeten nog hapjes.
Iemand is juist grootvader geworden. Hij vertelt dat het een stuitligging was en dat er geen keizersnede bij te pas kwam. Even later vertelt hij dat er geen keizersnede bij te pas kwam.
Ik ben hier al geweest.
Dian zegt dat wie wil kan helpen met de hapjes.
Iemand is musicologe maar kent Plastic Bertrand niet.
Iemand anders kent het hele nummer uit zijn hoofd: Wam! Bam! Mon chat, splatch /Gît sur mon lit / a bouffé sa langue / en buvant dans mon whisky.
De hapjes zijn klaar en we gaan naar de feestzaal om de directeur geluk te wensen.
Iemand begrijpt er niks van. De hapjes zijn klaar maar de tafel is nog niet gedekt.
Iemand vertelt me over het vlinderpaviljoen in Mortsel. Een gebouw met neonletters op de voorgevel: vlinderpaviljoen. Gisteren wilde hij binnengaan maar vond het niet meer.
Niemand anders weet waar het vlinderpaviljoen in Mortsel is.
We zijn aan de feestzaal.
Ik ben hier al geweest.
Ik ben hier al geweest met het doosje waarop de vormen dansen.
Niemand weet nog dat ik hier was met het doosje waarop de vormen dansen.
Bij het doosje hoort muziek. Modern Love Walz van Philip Glass gespeeld door Margaret Leng Tan.
Iemand is musicologe maar kent Philip Glass niet. En ook niet Margaret Leng Tan. Maar wel het verschil tussen een piano en een klavecimbel.
Ik toon het doosje in de feestzaal aan de directeur en de Gasthuiszusters. Dian en haar mensen wachten buiten want zij moeten voorzichtig zijn. De zusters vergeten dat zij buiten staan te wachten en eten de hapjes alleen op. Wanneer ik het doosje aan Dian en haar mensen toon, roep ik wanneer er een vorm verschijnt of verdwijnt. Allez hop / Oooooo / Allez hop. Er wordt Hard gelachen, geklapt en dan moet ik meteen nog eens!
Hou-hou-oou-oou! ça plane pour moi.

#wereldtourneeinantwerpen