Theaterplein
vrijdag 7 mei
première
een steekkarretje een grote doos
een muzikant met staande bas en een snor
in de doos een theatertje
(voetlicht, coulissen, trekkenwand, achterdoek)
vrijdagnamiddagpremière
op het theaterplein
skaters (hoe lang nog), scholieren, gezinnen met ijsjes, jongens die voetballen, een meisje met een hoelahoep
het theatertje
ook een instrument (als je aan een touwtje trekt, gaat er een luikje open)
de voorstelling
een stuk zonder einde en begin
we spelen een uur lang en even later een uur en een kwartier
het stuk is dan nog niet begonnen, van een einde geen sprake
maar als je goed kijkt valt er overal wat te beleven dus waarom zou je halt houden voor een kijkdoos waarin een wereldse bespiegeling zich traag ontvouwt
terwijl je middenin die wereld staat (of hangt, of aanschurkt of tegen een bal stampt)
iedereen is hier, nu, nu hier nu
niemand heeft zin in ergens anders zijn of ziet de zin er niet van in
bovendien
waait de muziek weg
mengt zich tussen het tikken van skateboarden (hoe lang nog), het gillen van scholieren, blaffen van honden, een dronkemanslied
de vingers van de muzikant doen pijn en mijn vingers vinden lang nog niet altijd de weg naar het juiste touwtje
staande bas in zak op rug
theatertje in doos op steekkar
drankje drinken
later bij vrienden
drankje drinken
waarom denk ik
heb ik het steekkarretje niet mee
de grote doos
de muzikant met bas en staande snor
donderdag kom ik terug beloof ik hen
en vrijdag ook meteen