Kunst und Klima

zaterdag 12 september 2020

van Kapellen naar Antwerpen naar Brussel naar Keulen naar Berlijn naar Sczeccin naar Potsdam en terug ter gelegenheid van een goede gelegenheid

Vandaag van twaalf tot zes een Open Space debate on Kunst und Klima. Een architecte die onderzoek leidt naar commons, een econoom gespecialiseerd in fair taxes, voorzitster van de werkgroep Klimabildung Brandenburg, une choréographe, an energy efficiency engineer, a meteorologist, social scientist, Aktivist von XR, expert on medieval cosmology, kunstenaar, Künstlerin en via Zoom um dançarino, un coreògrafo et un metteur en scène.
No time for scepticism en de verlanglijst gespreksonderwerpen beweegt zich tussen induced migration, reduction of greenhouse gasses, instrumentalisiering der Kunsten and Wann soll das alles passieren? Jetzt! Eine Wissenschaftlerin vertelt over haar studie van de hoverfly en het belang van emotie in exacte wetenschap. (Van de zweefvlieg bestaan bij ons alleen al ruim 360 verschillende soorten met namen als bijvlieg, gitje en fopwesp).
Wat mijn vakgebied betreft, onthoud ik vooral de choreografe: “we need much more than awareness, we need places and means to express our grief, our sorrow, anger, fear”.
En dan: ‘Waar kunnen we landen?’, what is our common ground?
Im selben Boot, no more rainbows on a death earth.
Een socioloog vertelt over een rollenspel: het is 2100 en alle problemen zijn opgelost, wat is er, zo vraagt hij zijn leerlingen, gebeurd? Eén na één verzinnen ze een katastrofe, dystopie, geen van de leerlingen verzint het voortbestaan van de mens.
The stakes are high en ten slotte de woorden tiny narratives en paradigmashift.
Maar niemand, dat is duidelijk, legt het bijltje erbij neer. Het is ontroerend, nee innemend, nee betoverend hoe iedereen doorbijt. Tot tegen het heft, tot aan de bodem, tot op het bot.
Ja, ja, ja!!!
Het laatste woord is aan de Braziliaanse die uren al via Zoom tussen krakjes en gebiep bij onze beslommeringen verwijlt. “I live in a country where social distancing in favellas is impossible, where at least 25 million people have no access to water, where violence is an everyday thing and, so,… you know, it is very difficult for me to say something about climate change.’

Ik toon tenslotte nog een doosje maar raak na drie bewegingen de draad kwijt.