Taxandriaplein

woensdag 12 augustus 2020

ter gelegenheid van de Wereldtournee in Den Bosch voor het festival Afzender Boulevard

Een dakloze aan het Centraal station.
Ik kocht twee strips van hem gisterenavond.
Ik toon hem een doosje vanochtend en blijf lang naast hem zitten. (Wat is lang, is een half uur lang?)
Hij heeft veel gereisd
maar nu voelt hij zich thuis hier.
Wat mijn plannen zijn.
Spelen antwoord ik, en een gezin.
Goed plan zegt hij,
ik denk dat ik ook eens aan een gezin ga beginnen.
Na de middag in buurtkoffiehuis de Camping op de Citadellaan.
Ik toon twee doosjes aan een dame waar ik drie kwartier mee praat. Zij houdt van theater. Ze zegt bedankt voor het ding. Er is ook een jongen wiens roeping het is dienstbaar aan de samenleving te zijn. Hij zegt het zo.
Ik denk aan de vissers in het Prins Hendrikpark.
Dan drie meisjes op skeelers aan het Taxandriaplein.
Daarna zet ik me neer aan een bakker op de Christian Huygensweg en speel het doosje zonder tussenpozen, doorgaans voor mensen die voorbijstrijken, soms voor mensen die blijven staan.
Wat is dat?
Een orgeltje?
En of ik ook een doosje heb waar een bokshandschoen uitspringt want dan wist hij wel aan wie hij dat zou tonen.
De kloostertuin in Uilenburg.
Drie dames, twee jongemannen met een flesje limonade, een man met een sigaar in een rollator.
‘s Avonds ga ik terug naar het Prins Hendrikpark. Ik wil de vissers zien, ze zijn er niet.
Ik fiets en toon het doosje met de carrousel aan iedereen die wel nog aan de oever van de vijver zit.
Daarna ga ik zitten in het gras en lees J.M.A. Biesheuvel: “(…) die gestadig cryptische uitspraken deed als hij je een arm, hand of been verbond, zoals: de ene dag heb je geluk, de andere wat meer.”